Jednym z najczęściej występujących schorzeń u kobiet w wieku rozrodczym jest zespół policystycznych jajników, znane również jako PCOS (ang. „polycystic ovary syndrome”) czy też wielotorbielowate jajniki. Jest to kolejne, tajemnicze schorzenie kobiet, którego źródło wciąż nie jest do końca znane.
Co to jest PCOS?
Najogólniej mówiąc, jest to schorzenie endokrynologiczne, na skutek którego zostaje zaburzona praca hormonów płciowych. U kobiet chorujących na PCOS zwiększa się liczba małych, niedojrzałych pęcherzyków, które nie uwalniają komórek jajowych, a obumierają oraz zamieniają się w cysty (stąd też pochodzi nazwa schorzenia). W konsekwencji dochodzi między innymi do zaburzeń cyklu miesiączkowego, problemów z zajściem w ciążę, nadmiernej produkcji androgenów i nie tylko.
Jakie są objawy PCOS?
W zależności od stadium schorzenia, zaobserwować można różne objawy. Warto zaznaczyć, że choć przy PCOS nie występują silne dolegliwości bólowe, to i tak schorzenie to może znacznie obniżyć jakość życia kobiety i utrudniać normalne funkcjonowanie. Dlatego warto zgłosić się do lekarza w przypadku zaobserwowania takich symptomów jak:
- nieregularne miesiączki (a nawet wtórny zanik miesiączki),
- otyłość,
- nadmierne owłosienie,
- trądzik,
- problemy z donoszeniem ciąży,
- niepłodność,
- łysienie typu męskiego,
- wirylizacja (zmiana sylwetki ciała, przerost łechtaczki, zmniejszenie sutków).
Jak wygląda leczenie zespołu policystycznych jajników?
PCOS może mieć różny przebieg, mogą mu również towarzyszyć różne schorzenia i choroby (insulinooporność, cukrzyca typu 2, nadciśnienie, hirsutyzm, niepłodność, rak trzonu macicy i nie tylko). Dlatego tak ważna jest dokładna diagnostyka oraz wdrożenie leczenia dopasowanego do potrzeb konkretnej pacjentki. W każdym przypadku leczenie powinno przebiegać wielokierunkowo, a pacjentka powinna znajdować się pod stałą opieką zarówno endokrynologa, jak i ginekologa, a także internisty.
Wśród najczęściej stosowanych metod leczenia PCOS wyróżnia się terapię hormonalną (np. dwuskładnikowe tabletki antykoncepcyjne). Jednocześnie wdraża się leczenie farmakologiczne współistniejących chorób. W przypadku kobiet borykających się z nadwagą konieczne jest również zrzucenie nadprogramowych kilogramów. Niezbędne jest również regularne monitorowanie efektów terapii (przede wszystkim poprzez badania USG oraz badania krwi) i częste wizyty kontrolne.